Esofagitis eosinofilikoa diagnostikatzeko metodo ez-inbaditzailea garatzen dute

Biodonostiako, Tomellosoko Ospitale Orokorreko, Ikerbasqueko eta Euskal Herriko Unibertsitateko ikertzaileek metodo ez-inbaditzaile berri bat garatu dute, esofagitis eosinofilikoaren diagnostikoa errazten duena

Lana “Clinical Gastroenterology and Hepatology” aldizkari ospetsuan argitaratu da. Aldizkari hori gastroenterologia-arloko hamar aldizkari zientifiko onenen artean dago

Esofagitis eosinofilikoa hestegorriaren hantura kronikoa ezaugarri duen gaixotasuna da. Hantura hori eosinofiloak (globulu zuri mota bat) mukosan sartzen direlako gertatzen da, eta horrek irensteko zailtasunak eragiten ditu. Gaixotasun arraroa bada ere, bere prebalentzia handituz doa. Orain arte, hainbat azterketa egiten ziren diagnostikoa egiteko.
hestegorriko hainbat puntutan hartutako biopsiak. Proba inbaditzailetzat eta pazienteentzat oso gogaikarritzat jotzen da. Beraz, test ez-inbaditzaileen garapena erronka handia bihurtu da.

Biodonostiaren, UPV/EHUren eta Tomelloso Ospitale Orokorraren (Ciudad Real) artean egindako ikerketa baten arabera, ahoko mukosa hestegorritik gertu zegoenez, biomarkatzaile erabilgarriak aurkitzeko balio zezakeen, ahotik laginak lortzea oso erraza delako abantailarekin.

Biomarkatzaile horiek aurkitzeko, esofagitis eosonofilikoan inplikatuta egon daitezkeen 68 gene hautatu ziren, eta haien jarduera aztertu zen esofagitisa aktiboan duten pazienteetan, bidaltzen ari diren pazienteetan eta kontrol osasuntsuetan, Tomellosoko Ospitale Orokorrean eta Donostia Unibertsitate Ospitalean erreklutatuta. 68 gene horietatik 29 ahoko laginetan detekta zitezkeen, eta zortzi gene biomarkatzaileak izan zitezkeen. Hala, gene horiek paziente gehigarrietan aztertu ziren, eta horietako hiruk beren jardueran aldeak izan zituzten pazienteen eta kontrol osasuntsuen artean. Hiru gene horiek datu klinikoekin konbinatuta erabiltzeak, hala nola sexua edo atopien presentzia, % 95eko aurreikuspen-ahalmena du.

Lan honen egileek espero dute emaitza itxaropentsu horiek oinarri izatea esofagitis eosonofilikoaren diagnostikoa errazteko, test inbaditzaileen kopurua murriztuz. Etorkizunean, lan berriak egin beharko dira lortutako emaitzak baliozkotzeko eta test hori erabiltzeko aukera aztertzeko, esofagitis eosonofilikoa eta hestegorriko beste gaixotasun batzuk bereizteko.