CIC energiGUNE aurrera doa arriskutsuak izan daitezkeen disolbatzailerik gabeko likidoen kromatografia ekologikoaren garapenean
Euskal zentroaren instalazioek NODRY proiektua jasoko dute, eta bertan, kromatografia likido bidez bereizteko teknika material nanoporotsu ohikoenetan ura sartzeko eta estrusionatzeko esperimentuak egingo dira, eta ingurumenerako kaltegarriak diren likidoen ordez, ur purua erabiltzera atea irekiko da
Yaroslav Grosuk gidatutako CIC energiGUNEko ikerketa-taldea, proiektuaren koordinatzailea den Alberto Giacomello Sapienza University of Romeko irakasleareking, elkarlanean arituko da NODRYren garapenean aurrera egiteko, EBko ERC Proof of Concept beka batean oinarritzen dena
CIC energiGUNEk, baterietan, energia termikoko soluzioetan eta hidrogenoan erreferentea den euskal ikerketa-zentroak, HPLC (Errendimendu Handiko Likidoen Kromatografia) zutabeetan ematen den deshidratazioaren zinetika ebaluatuko duen ekimen aitzindariaren garapenean hartuko du parte. Ikerketa Erromako Sapienza Unibertsitateko Alberto Giacomello irakasleak koordinatutako NODRY proiektuaren barruan dago eta Yaroslav Grosu doktoreak zuzentzen duen CIC energiGUNEko “Fenomeno interfazialak, Koloideak eta Medio Porotsuak” taldearen ekipamenduekin eta ezagutzarekin gauzatuko da, abangoardiako karakterizazio esperimentala eginez.
“Proiektu honek oso proiekzio garrantzitsua du, eta proba-bankua gure instalazioetan egiteak agerian uzten ditu gure laborategiaren bikaintasuna eta gaitasuna”, adierazi du Yaroslav Grosu CIC energiGUNEko ikertzaileak. Gogorarazi duenez, ideia horren garapenak Europar Batasunaren ERC Proof Concept bekan oinarritzen da.
NODRY ikerketaren eta industriaren arloan substantziak bereizteko gehien erabili den metodologian eta errendimendu handiko kromatografia likidoan (HPLC) zentratuko da, eta teknika horretan ura disolbatzaile nagusi gisa erabiltzea mugatu duen erronka nagusiari helduko dio: zutabean gertatzen den deshidratazio fenomenoari. Alde horretatik, HPLC-aren fase egonkor hori estrusionatzen da—burbuilen eraketa material nanoporotsu hidrofobikoan—, eta horren ondorioz, bereizi behar diren substantzietarako eskuragarri ez egotea eragiten du (“atxikipen-galera”).
Sapienzako Unibertsitateko simulazio-tresnen eta euskal zentroan martxan jarriko diren esperimentuen bitartez, HPLCko protokoloak garatuko dira, HPLCko zutabe gehienetan ikusten den deshidratazioaren arazoa ezabatzeko edo arintzeko, ur hutsa disolbatzaile gisa erabiltzen denean..
“HPLCren komunitateak gaur egun erabiltzen dituen ikuspegi erdi-enpirikoak ez bezala, proiektu honen ideia baliozkotuko dute bai simulazio aurreratuek, bai gure taldeak egindako uraren intrusio/estrusio esperimentuen bidezko abangoardiako karakterizazio esperimentalak”, ziurtatu du Grosu doktoreak.
Ildo horretan, aipatu behar da sistema porotsuetan likidoak sartzea/estrusionatzea garrantzitsua dela, , ez bakarrik kromatografiarako, baizik eta energia moteltzeko, bihurtzeko eta biltegiratzeko aplikazio teknologiko askotarako, bai eta jarduketa termikorako eta ulergarritasun negatiborako ere. Bereziki, NODRY proiektua oso lotuta dago Giacomello irakasleak zuzentzen duen ERC HyGate erakundearen hasierako diru-laguntzarekin, eta lotura sinergikoa du Grosu doktoreak koordinatzen duen FET-proactive Electrointrusion proiektuarekin.
NODRY proiektuaren azken helburua ekologiaren eta energiaren ikuspegietatik eraginkorra den likidoen kromatografiarantz aurrera egitea da. “Ura da fase mugikor egokiena, ingurumena errespetatzen duena, HPLC ekologikorako bidea irekiko lukeena”, azaldu du Yaroslav Grosuk. “NODRYren arrakastak ingurumenak jasango duen eragin negatiboa murriztuko du, ura erabiliz arriskutsuak eta ingurumenerako kaltegarriak izan daitezkeen disolbatzaile organikoen ordez”.
Presio handiko kromatografia likidoa
Errendimendu handiko kromatografia likidoa (HPLC) ere esaten zaio, eta nahasketa baten konposatuak identifikatzeko, kuantifikatzeko, bereizteko eta arazteko erabiltzen den teknika da, eta industrian eta ikerketan erabiltzen da, bereziki kimikan, biokimikan edo biologian.. Osagaiak bi fasetan banatzen dira: fase mugikorrean eta fase egonkorrean. Fase egonkorra zutabe kromatografiko batean dago, eta bertan deshidratazio-prozesua gertatzen da, ur hutsa fase mugikor gisa erabiltzen denean.
